بلایی که تیم ملی سر علیرضا بیرانوند آورد
تاریخ انتشار: ۲۸ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۶۸۱۳۶
پرسپولیس، یکی از مدعیان قهرمانی این دوره از رقابتهای لیگ برتر، نیمفصل دوم را با شکست خارج از خانه استارت زد. این تیم که در هفته شانزدهم به اراک سفر کرده بود تا مقابل آلومینیوم این شهر صفآرایی کند، با یک گل بازی را واگذار کرد تا فرصت رسیدن به صدر جدول را بیش از گذشته از دست بدهد. تکگل این بازی هم در شرایطی به ثمر رسید که علیرضا بیرانوند، دروازهبانی که در فصول گذشته در چند مقطع نشان داده یکی از بهترینهای آسیاست، فاحشترین اشتباه ممکن را مرتکب شد و مقصر اصلی شکست تیمش لقب گرفت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
علیرضا بیرانوند روزهای خوبی را سپری نمیکند؛ او بهطور واضحی تمرکزش را از دست داده و این روزها بهسختی میتوان او را بهعنوان یکی از بهترینهای آسیا معرفی کرد. دلیلش میتواند موارد متعددی باشد، ولی همزمانی افت این روزهای او با نتایجی که تیم ملی این اواخر کسب کرده، ذهنها را به این سمت میبرد که آیا سیستم جدیدی که امیر قلعهنویی در تیم ملی ایران پیاده کرده باعث افت دروازهبان پرسپولیس شده است؟ درست است که گلخوردن از فاصله ۴۰متری را نباید به پای اتفاقهای تاکتیکی گذاشت، ولی موردی که خیلی مشهود است این است که بیرانوند آمادگی همیشگی را ندارد. او در شرایطی درون قفس توری پرسپولیس ایستاد که یک ماه بسیار بد و کابوسوار را هم در تیم ملی ایران در جام ملتهای آسیا تجربه کرد. آمار نشان میدهد بیرانوند دیگر آن دروازهبان وحشتناک برای مهاجمان نیست و حالا راحتتر از زمانهای دیگر دروازهاش گشوده میشود.
از آنجا که مسئولان کادر فنی فوتبال ایران تمایل زیادی دارند با آمار و ارقام صحبت کنند، در این زمینه هم میتوان به خوبی با آمار نشان داد که علیرضا بیرانوند در تیم ملی شرایط بدی را در جام ملتهای آسیا تجربه کرده است. شاید وقتی صحبت از تیم ملی و جام ملتها درباره بیرانوند شود، بیش از هر چیزی یکی، دو نکته درباره این دروازهبان برجسته شود؛ اولی اظهارنظر عجیب و شگفتانگیز امیر قلعهنویی درباره بیرانوند است و دیگری دو پنالتیای که این بازیکن در این جام مهار کرد.
امیر قلعهنویی در وصف علیرضا بیرانوند گفته بود: «دروازهبان خوب از پدر و مادر خوب هم بهتر است!»؛ جملهای که اگرچه ایراد ساختاری دارد، ولی نشاندهنده جایگاه بیرانوند در تیم ملی بود. البته که «بیرو» برگ برنده امیر قلعهنویی در بازی بحثبرانگیز با سوریه هم شد. او با مهار پنالتی یکی از بازیکنان تیم رقیب، ایران را مسافر مرحله یکچهارم نهایی کرد و از بروز یک فاجعه تاریخی جلوگیری کرد. غیر از آن پنالتی که باعث صعود تیم ملی به مرحله بعدی شد، بیرانوند در دیدار با امارات هم یک پنالتی مهار کرد و اجازه نداد کار به، اما و اگر بکشد. بهجز این دو پنالتی، علیرضا بیرانوند روزهای بدی را تجربه کرد؛ شاید بتوان گفت بدترین دورانی که میشد برایش تصور کرد.
او به غیر از بازی ساده با هنگکنگ که کلینشیت کرد، در دیگر بازیهای تیم ملی دروازهاش را بازشده دید. آمار در این زمینه خیلی وحشتناک است؛ او در شش بازی دیگر، هفت بار گل خورده که بهخوبی شرایطش را ترسیم میکند. بیرانوند فقط در یک بازی مقابل قطر سه بار گل خورد تا مشخص شود که دیگر آن هیولای قفس توری نیست. حالا با چنین آماری آیا میتوان به این نتیجه رسید که سیستم و مدل جدید تیم ملی به ضرر این بازیکن و آمارهای درخشانش شده است؟ پاسخ تا حدودی میتواند مثبت باشد. حداقل این موضوعی است که میتوان آن را از بین صحبتهای سعید الهویی، دستیار خوشصحبت امیر قلعهنویی جست. او این روزها در توجیه ناکامی تیم ملی فوتبال ایران به تغییر مدل بازی تیم ملی و توسعه فنی این تیم اشاره میکند و اعتقاد دارد این تیم در مقایسه با زمانهای گذشته بسیار هجومیتر شده و خلق موقعیتهای فراوانی دارد. قلعهنویی و دستیارانش در شرایطی تیم ملی را صاحب بیشترین خلق موقعیت میدانند که بهوضوح از بخش دیگر ماجرا که ضعف در کارهای منظم و منسجم تدافعی است، غافل ماندهاند. آنها در چندین نوبت، سبک بازی تیم ملی را با سبکی که پپ گواردیولا در تیم منچسترسیتی پیاده کرده، مقایسه کردهاند، ولی فارغ از درستی یا نادرستی این ادعا، این پرسش بدون پاسخ مانده که آیا تیم گواردیولا هم با این همه ضعف بزرگ در خط دفاعی مواجه است؟
مشخصا تغییر سیستم تیم ملی که برخلاف ادعای اعضای کادر فنی بیشتر مبنی بر بازی مستقیم است، باعث شده تمرکز تیمی در خط دفاعی به هم بریزد. طبیعتا در این بخش، بیشترین لطمه را مدافعان و دروازهبان تیم ملی خوردهاند که نمونه بارز آن را میتوان نزد علیرضا بیرانوند جست. دروازهبانی که این روزها در حد پدر و مادر معمولی هم نشان نداده، اولین قربانی تغییر مدل بازی تیم ملی است که توجه به ساختار تدافعی در آن فراموش شده و درست مثل گذشته تکبعدی شده است. در زمان کارلوس کیروش بیشتر توجه معطوف به ساختار خط دفاعی بود و حالا قلعهنویی مدعی است تیمش فوتبال تهاجمی به نمایش میگذارد. همانقدر که تیم کیروش در ارئه بازی هجومی ضعیف نشان داده بود، حالا تیم قلعهنویی ساختار تدافعی را از یاد برده و بهطور محسوسی در این بخش ضعف دارد.
بدیهی است در آن برهه که عرصه بر بازیکنانی مثل سردار آزمون تنگ شده بود و او حتی تا پای خداحافظی از تیم ملی هم پیش رفت، در این عصر، بیشتر فشارها و احتمالا بشترین افت متوجه بازیکنان تدافعی و دروازهبانهای تیم ملی باشد. دستکم تا زمانی که دروازهبانها دوباره در فرمت تمرینی باشگاهی قرار بگیرند، نباید انتظار داشت که تمرکز لازم را داشته باشند. عملکرد بیرانوند مقابل آلومینیوم اراک و گل بحثبرانگیزی که پیام نیازمند از الهلال دریافت کرد، دو نمونه بارز عدم تمرکز همیشگی نزد دروازهبانهای تیم ملی است.
حال اینکه بازیکنی مثل بیرانوند بیش از بقیه زیر ذرهبین میرود، چندان بیدلیل نیست؛ اول اینکه او عقبه خوبی داشته که این روزها از تکرارش عاجز نشان داده و دیگر اظهارات خبرسازی است که ذهن مخاطب را آزار میدهد. بیرانوند، تیم ملی بحثبرانگیز کنونی را با قاطعیت تمام نسل طلایی فوتبال ایران میخواند، ولی در عمل، نتایجی که این تیم گرفته با ادعاهای مذکور همخوانی ندارد. از سوی دیگر، بسیاری اعتقاد دارند اعتمادبهنفس بیش از اندازه این دروازهبان و خیال راحتش بابت اینکه قرار نیست تحت هیچ شرایطی نیمکتنشین شود، باعث عملکرد ضعیفش شده است. بیرو البته در این فصل نتوانسته عملکرد درخشان فصل پیش را در باشگاهش هم داشته باشد.
شاید این مورد هم برگرفته از مدتزمان حضور و تغییرات در تمرین تیم ملی با کادر جدید باشد؛ هرچه هست این است که این دروازهبان در هشت بازی آخر خود برای پرسپولیس تنها دو بار کلینشیت کرده و هفت گل خورده است. بیرانوند در هشت بازی ابتدای فصل تنها چهار گل دریافت کرد و موفق به ثبت پنج کلینشیت شد که این موضوع نشان میدهد آمارش تا چه اندازه افت کرده است. هرچه هست، ولی ظاهرا علیرضا تصمیم گرفته بخشی از مشکلات را از بین ببرد.
همانطورکه عنوان شد، او پیش از این علاوه بر مسائل فنی به دلیل اظهاراتش هم در فضای مجازی مورد نقد قرار گرفته است؛ امری که حالا میگوید قرار است فکری به حال آن کند و دستکم تا آخر فصل دیگر قرار نیست مصاحبهای داشته باشد. «در ابتدا از هواداران پرسپولیس عذرخواهی میکنم؛ چراکه شاید انتظار نداشتند من چنین گلی دریافت کنم. روی یک غفلت گل خوردم و به تیم آلومینیوم و هواداران این تیم تبریک میگویم و شهامت این را دارم که عذرخواهی کنم و بعضی وقتها اتفاقاتی رخ میدهد که کاری از دست آدم برنمیآید. بازی خیلی خوبی انجام دادیم و حیف شد و بازهم عذرخواهی میکنم. نیاز به کم صحبتکردن دارم و آخرین مصاحبه من تا آخر فصل است. امروز دشمن شاد شدم و با مصاحبه کم و صحبتنکردن دشمنهایم را شکست میدهم».
منبع: فرارو
کلیدواژه: علیرضا بیرانوند پرسپولیس تیم ملی فوتبال ایران قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل امیر قلعه نویی علیرضا بیرانوند دروازه بان تیم ملی روز ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۶۸۱۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
8 سانتیمتری که نگذاشت رفیعی، بیرانوند باشد!
به گزارش "ورزش سه"، امیررضا رفیعی که در چهار بازی لیگ برتر در نقش جانشین بیرانوند نمایشهای درخشان و قابل قبولی ارائه کرده و در هر چهار مسابقه کلین شیت کرده بود در اراک و بازی جام حذفی هم در ترکیب اصلی تیمش قرار گرفت.
رفیعی چه در نیمه نخست چه در نیمه دوم وقتهای معمول مثل بازیهای قبلی تیمش با اعتماد به نفس،شجاع و جسور بود و ضمن چند خروج خوب و شجاعانه دو سه شوت حریف را هم مهار کرد و دروازه تیمش را نجات داد.
نمایش خوب رفیعی و البته دو گل پیش افتادن از حریف تیم او را به سمت صعود پیش میبرد که بالاخره دقیقه 84 مقابل شوت لیموچی تسلیم شد . ضربه نهایی هم به جایی زده شد که رفیعی هیچ حرکتی انجام نداد هر چند حتی اگر شیرجه میزد هم کاری از دستش برنمیآمد.
رفیعی در صحنه منجر به گل دوم حریف و شوت شروین بزرگ هم تماشاگر بود اما باز هم نمیتوان او را مقصر دانست چرا که ضربه مهاجم ایرالکو هم ناگهانی بود هم توپ به منتهی الیه گوشه راست دروازه رفیعی رفت و او سر جایش ماند.
در وقتهای اضافه رفیعی دوباره یکی دو مهار خوب داشت و البته یک خروج اشتباه هم از او سر زد که شاید با توجه به استرس بالای بازی و شرایط مسابقه میتوان این اشتباه را طبیعی دانست اما او در وقت اضافه دوم دو گل دیگر نیز خورد.
در صحنه گل سوم که با ارسال کرنر و ضربه سر شروین بزرگ همراه شد شاید بتوان گفت این دروازهبان جوان تاحدودی مقصر بود چرا که بعد از ارسال کرنر او دو قدم به جلو برداشت و می خواست خروج کند اما تردید کرد و منصرف شد تا دو قدم به عقب برگردد و در نهایت با اشتباه مدافعان ضربه سر شروین بزرگ درون دروازه او جای گرفت.در این صحنه البته مدافعان با نگاه خیره به رفیعی اینطور به او القا کردند که مقصر بوده است.
در صحنه گل چهارم ایرالکو اما رفیعی مقصر نبود چرا که با ارسال توپ عرضی لیموچی هر چهار مدافع پرسپولیس کم آوردند و در مواجهه با ضربه تمام کننده نقیزاده کاری از دست رفیعی برنمیآمد.
اما با رفتن بازی به ضربات پنالتی همه منتظر بودند ببینند جسارت و شهامت این دروازه بان جوان به کار تیمشان خواهد آمد یا نه اما رفیعی موفق به مهار هیچ کدام از پنالتیها نشد و در عوض همبازی سابق او گوهری با دو مهار توپ تیمش را به مرحله بعد برد.
اما نکته مهم در مورد حضور رفیعی در ضربات پنالتی اینکه او در بیشتر ضربات ،جهت توپ را درست تشخیص میداد و عکس العمل سریعی هم داشت و کاملا چالاک بود اما شاید به خاطر کوتاهی قامت برای مهار پنالتیها اندکی کم آورد.
واقعیت اینکه برای پست فوقالعاده دشوار و حساس دروازهبانی جسارت و شهامت یک اصل است، گلر باید باهوش و چالاک هم باشد، از هوش بالا و قدرت بازیخوانی هم بهره ببرد، خروجهای بموقع با زمان بندی درست و قدرت بالای بازی با پا نیز از لازمه های درخشش در این پست به حساب میآید ضمن اینکه بهرهمندی از تکنیک دروازهبانی در موقعیتهایی مثل تک به تک شدن با بازیکن حریف یا مواجهه با شوت به کار گلرها میآید اما اگر همه اینها در دروازهبان جمع باشد ولی قامت مناسبی نداشته باشد یک جایی کم میآورد.
امیررضا رفیعی در این پنج مسابقهای که برای پرسپولیس به میدان رفت نشان داد از هر فاکتور دروازهبانی چیزی در خود دارد و با اعتماد به نفس لازم از پس ماموریتی که به او سپرده شده برمیآید اما قامت کوتاهتر او در مقایسه با استاندارد دروازهبانی در مواقع اضطراری مثل همین ضربات پنالتی بازی با ایرالکو میتواند تعیین کننده باشد.
رفیعی در هفت ضربه پنالتی آلومینیویم جهت چهار ضربه را درست تشخیص داد اما در نهایت در هیچ کدام از این ضربات به توپ نرسید و نتوانست آن را لمس کند.
در پنالتی امیر نوری که توپ به تیر دروازه خورد، در ضربه مهران موسوی ، در پنالتی وطن دوست و در ضربه نقیزاده او جهت ضربه را به درستی تشخیص داد و فقط در سه پنالتی لیموچی، حاجی عیدی و جبیره فریب خورد اما با وجود تشخیص درست و شیرجه سریع و چالاکیاش در پرش به سمت توپ، اندکی کم آورد و به توپ نرسید.
در مشخصات فیزیک او آمده که این دروازهبان قامت 186 سانتیمتری دارد که در مقایسه با بیرانوند 194 سانتیمتری، 8 سانتیمتر کوتاهتر است و شاید اگر همین 8 سانتیمتر اختلاف نبود رفیعی هم میتوانست مثل بیرانوند در ضربات پنالتی تعیین کننده باشد.فاکتوری که به کمک احمد گوهری هم آمد هر چند او دروازهبان بسیار باتجربهتری نسبت به رفیعی است و او هم بیشتر جهت ضربات پرسپولیسیها را درست تشخیص داد.